Een Thuis voor elke pelgrim

De eerste 3 weken zitten erop, tijd voor een weekje vakantie, maar eerst deze blog schrijven en versturen.

Vol goede moed vertrokken op 30 maart met een veel te zware aanhanger richting Frankrijk. Naast een elektrische fiets, daarin het grootste deel van een tweedehandse keuken en allerlei andere bouwmaterialen. Gedurende de winter veel geshopt op Marktplaats. De herberg was in perfecte staat maar het was wel koud. Gedurende de maand april elke dag de houtkachels aangehad en er zo’n 3 kuub hout doorheen gestookt. Kachels maken het wel aangenaam warm.

De eerste pelgrim arriveerde nog voor Pasen en voordat de herberg open was. Sietse was onderweg vanuit Nederland naar Santiago. Daarna volgde er nog zo’n 40 pelgrims in de eerste drie weken. Elk met hun verhaal en elk op hun eigen reis. Sommigen blijven je meer bij dan anderen en als ik daar nu aan terugdenk herinner ik me zo; Winnie die zoals hij zei “geen meter wilde missen”; Shane uit Australië die alle overnachtingen voor de hele tocht al had gereserveerd, maar niet meer verder kon en dus met de auto naar Nevers is gebracht; Petra en Herbert, die ondanks haar artrose de heuvel bij onze herberg op kwam gekropen en dapper doorging; Menno en Peter, vrolijke vrienden op de fiets naar Saint Jean Pied de Port en daarna lopen; Birgitta die twee uur lang onkruid heeft verwijderd uit een van de bloemperken enz enz.

Twee wil ik nog speciaal noemen. Als eerste Serge, die voorbij was gelopen zonder te stoppen en die ik vervolgens na een belletje van het gemeentehuis, heb opgehaald. Hij was de enige Frans sprekende in het gezelschap van 7 Nederlands- en Duitstaligen en was gedurende het diner behoorlijk stil. Aan het einde vroeg hij het woord en droeg het volgende gedicht voor:

Ma Maison C’est Moi, partout ou je suis L’horizon Ce sont les murs Le ciel La toiture Et le Chemin, C’est le lit ou ruissellent mes pas Mes yeux voute de l’avant Attentifs aux hasards, Aux regards Mes Mains cassement l’ Instant. Et La Vie mon cœur se sème En foulées “de merci“ et de “je t’aime”   2023 April Serge Caers

Mijn huis Ik ben het, waar ik ook ben de horizon Dat zijn de muren De lucht Het dak en de weg, het is het bedding waar mijn stappen stromen. Mijn ogen kijken naar voren Attent voor gevaren, In het zicht Mijn handen breken het moment. En in het leven zaait mijn hart zichzelf In stappen van “dank u“ en” ik hou van u “   2023 April Serge Caers

Als tweede Henri uit Roermond. Hij had een brief van de bisschop van Roermond waarin stond dat iedereen hem moest helpen met het voltooien van zijn tocht, politie, brandweer, herberg eigenaren, priesters etc.  Ik hoop dat het hem gaat helpen zijn tocht te volbrengen. Twee weken na zijn bezoek schreef hij mij vanuit Flavignac (mijn eerste keus als locatie voor de herberg) het volgende. “Tussen al die opvangplekken val jij op door de huiselijkheid. Elke pelgrim voelt zich bij jou thuis, heel belangrijk. Dat gevoel breng jij over”. Daar doe je het toch allemaal voor.

Vrolijk verder geklust aan de herberg, Nieuwe keuken, nieuwe wasgelegenheid voor de pelgrims, twee nieuwe ramen geplaatst en alle ramen voorzien van nieuwe horren. Nieuwe heggen in de tuin, moestuin bakken verplaatst, nieuwe bessenstruiken geplant en een walnootboom voor de schaduw op het terras geplant. Ik denk dat mei een heel drukke maand wordt maar de herberg en wij zijn er klaar voor.

Le Coeur du Chemin.